Καλύτερη ποπ τραγουδίστρια Χρυσούλα Διαβάτη

Ανακοινώθηκαν χθες το βράδυ τα βραβεία των καλύτερων τραγουδιστών, συνθετών και συγκροτημάτων της χρονιάς. Ανάμεσα στα βραβεία υπήρχε μια μεγάλη έκπληξη. Η Χρυσούλα Διαβάτη κατάφερε με κατάθεση ψυχής να παραλάβει το βραβείο του καλύτερου ποπ τραγουδιστή της χρονιάς. Το κομμάτι "Δυο γυναίκες χορεύουν" έκλεψε την παράσταση και χάρισε την τιμητική διάκριση, αφήνοντας άναυδους τους φίλους της ποπ σκηνής, άλλα και το φαβορί για την εν λόγω διάκριση Σάκη Ρουβά. 

"Θα έπρεπε να επέμβει η αστυνομία της ποπ-σκηνής για όσα συμβαίνουν εδώ μέσα", δήλωσε απογοητευμένος ο γνωστός τροβαδούρος, για να σπεύσει η κα. Διαβάτη να απαντήσει, "εγώ το βραβείο το κατέκτησα με την ψυχή μου. Κανείς δεν θα μου απαγορεύσει να κάνω τα όνειρα μου πραγματικότητα".

Την ένταση έσπευσε να καταλαγιάσει ο Γιώργος Θεοφάνους τονίζοντας, πως "η επιτροπή βράβευσης τιμά όχι μόνο επιδόσεις καλλιτεχνών, άλλα και προσπάθειες".

Η κοινή γνώμη έχει διχαστεί και πολλοί θεωρούν πως η βράβευση αυτή θα είναι η αρχή για την κατηφόρα της ποπ-σκηνής στην Ελλάδα.

"Αντρικά" περιοδικά

η γενίκευση των ηλιθίων

Όλοι γνωρίζουμε λίγο-πολύ τι περιέχει ένα γυναικείο περιοδικό, όλοι έχουμε σπαταλήσει μερικά λεπτά από τη ζωή μας ακούγοντας την "δικιά μας", να μας διαβάζει κάποια από αυτά τα ηλίθια τεστάκια σε φάση "είναι ο άντρας της ζωής σου;", "τι τύπος γυναίκας είσαι;", "πόσο σε θέλει το αγόρι σου;", ή άρθρα, όπως, "πως θα κάνεις το σεξ πιο πικάντικο", αλλά και σεξουαλικές παπατζοιστορίες πάνω σε πολυτελέστατα σκάφη ή στην τουαλέτα κάποιου ακριβού εστιατορίου. Αυτό που δεν φανταζόμουν και σίγουρα αγνοούν οι περισσότεροι άνδρες, που σέβονται τον εαυτό τους, είναι πως υπάρχουν και τα αντίστοιχα ανδρικά περιοδικά, με συμβουλές, τεστάκια και άλλες τέτοιες γενικευμένες πουτσοκλανιάρικες συμβουλές.

Το κορυφαίο που διάβασα και μου έκανε εντύπωση ήταν συμβουλές για το πως θα την πέσεις σε μια γυναίκα. Πραγματικά, οι συμβουλές του Λάζαρου από το "είσαι το ταίρι μου", ήταν σοφίσματα μπροστά στις άπειρες μαλακίες που προτίνουν τα ανδρικά περιοδικά. 

-Αν θες να φανείς ευαίσθητος, αλλά ταυτόχρονια χιουμορίστας πες της "γειά σου, είμαι λίγο ντροπαλός, αλλά μου αρέσεις πολύ και δεν μπορούσα να μη σου μιλήσω".

Μισό λεπτό πάω να πιω λίγο νερό γιατί λιγώθηκα και επιστρέφω. Τώρα, είμαστε σοβαροί!; Κλείσε το περιοδικό και ψάξε να βρεις τον συντάκτη, γιατί σου λέω με σιγουριά πως έχει βαλθεί να σε καταστρέψει. Ατάκα σαν και αυτή είναι κλασική και ιδανική για να φας μια πανηγυρική χυλόπιτα. Θέλει να μειώσει τον ανταγωνισμό, για να μείνουν όλες για πάρτη του; Δεν ξέρω... Πάντως με αυτή την ατάκα μόνο συνωμοσιολογικά σενάρια μπορεί να σκαρφιστεί το μυαλό μου για να δικιολογήσει μια τόσο άθλια συμβουλή. Βέβαια, και αυτό υποκειμενικό είναι, γιατί αν την πέσεις σε καμία αμοιβάδα σε κανένα ξεπεσμένο κωλόμπαρο μπορεί να δακρύσει και από συγκίνηση... Αν πάντως πας σε κοπέλα με IQ με θετικό πρόσιμο, τότε είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως θα φας άκυρο.

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Πες ρε αδελφέ πως η ατάκα κουτσά-στραβά λέγεται. Δε νομίζετε πως υπάρχουν και άλλοι λόγοι που παίζουν ρόλο στην επιτυχία ενός πεσίματος; Παραδείγματος χάρη η εξωτερική εμφάνιση, το timing, ο τρόπους που την πλησιάζεις. Δηλαδή, είναι τόσο ψαγμένος και σοφός ο συντάκτης του περιοδικού, που άπαξ και ξεστομίσεις την φράση του, θα έχεις τέτοια επιτυχία λες και -έχεις πέσει μικρός στο καζάνι με το axe αλά Οβελίξ του έρωτα-; Δηλαδή, το ενδεχόμενο να υπάρχουν διαφορετικές κοπέλες, με διαφορετική προσωπικότητα και διαφορετικά γούστα δεν παίζει; Όλες στο ίδιο τσουβάλι; Που αποσκοπεί και πως είναι τόσο βέβαιο πως αυτή η γενίκευση θα οδηγήσει σε επιτυχία; Θα υπήρχε μια λογική αν γινόταν μια στοιχειώδη έρευνα, για το τι αρέσει στις περισσότερες γυναίκες, που παρεμπιπτόντως τυχαίνει να έχουν και μυαλό αμοιβάδας, και να βγουν στάνταρ κλισέ, που στατιστικώς έχουν επιτυχία και να δημοσιευθούν. Όχι όμως να πάρουμε και για σοφίσματα τις παπαριές που γράφει ένας σπυριάρης συντάκτης ανδρικού περιοδικού για να βγάλει το χαρτζιλίκι του! Γιατί, δηλαδή, οι δικές του παπαριές να είναι καλύτερες από τις δικές μου, που τουλάχιστον ξέρω πως γίνονται στα πλαίσια της καφρίλας και δεν με ενδιαφέρει και αν αποτύχουν. Τι είχα και τι έχασα;!

Φυσικά, στα ανδρικά περιοδικά γαμάει και η επιλογή της θεματολογίας, όπου και εκεί φυσικά, η γενίκευση είναι αυτή που κυριαρχεί! Τι αρέσει στους άνδρες; Ποδόσφαιρο, γυμναστική, γκόμενες, ποτά, αυτοκίνητα και μηχανές. Τέλος! Όλο το περιοδικό είναι γεμάτο με παπαριλίκια για το πως θα γίνεις "Τούμπανο", πως -άκουσον άκουσον- θα παίξεις καλύτερο ποδόσφαιρο, ή το ακόμα πιο εξωφρενικό πως θα αυξήσεις τα εκατοστά στο πουλί σου. Όνειρα θερινής νυκτός δηλαδή... Τούμπανο θα γίνεις με γυμναστική και κρεατίνες, ποδόσφαιρο άπαξ και δεν ξέρεις δεν θα μάθεις ποτέ και το πουλί σου θα μείνει μέχρι να ψοφήσεις στα ίδια εκατοστά. Ύστερα, κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα: πως θα αυξήσετε τις επιδόσεις τους και γενικότερα τι μπορείτε να κάνετε για να βελτιώσετε την προέκταση του πουλιού σας. Ηλίθια θέματα γενικευμένα και φτιαγμένα για ανασφαλείς άνδρες δηλαδή...

Έτσι επιβιώνει μια τεράστια βιομηχανία, που δεν πουλάει παρά αέρα κοπανιστό σε ανασφαλείς ανθρώπους, που δεν έχουν πρόβλημα να βάζουν την διαφορετικότητα τους σε γενικευμένα πλαίσια.

Ο Τζάμπας ζει και είναι στο νοσοκομείο.

Κάθε φορά που πήγαινα σε μπαράκια, σκεφτόμουν πως δεν υπάρχει περίπτωση πελάτης να πει στους υπεύθυνους του μαγαζιού, "πως δεν θα πληρώσω, επειδή δεν πήρα απόδειξη" και να βγει αρτιμελής από την πόρτα. Ύστερα, είδα την περίπτωση του 20χρονου από την Κομοτινή, που ενώ κατάφερε να βγει από την πόρτα, τελικά δεν την γλίτωσε και άρπαξε κάτι ψιλές στην πορεία. Ο τζάμπας, λοιπόν, ζει και είναι στο νοσοκομείο με μερικούς μώλωπες.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τέσσερεις πιτσιρικάδες βγαίνουν να διασκεδάσουν. Μπαίνουν σε ένα μαγαζί, επειδή έχει προσφορές και αποφασίζουν να παραγγείλουν σφηνάκια. Ο τελικός λογαριασμός είναι 8 ευρώ! Για τέσσερα άτομα... Μη μου πείτε πως δεν σας μυρίζει τζαμπατζίλίκι... όλοι έχουμε υπάρξει 20 χρονών, όλοι τα έχουμε κάνει, όλοι ξέρουμε τι σημαίνει "ρίχνω πιστολιά"! Αλλά ρε καημένε έλληνα τζαμπατζή, αφού πας να το κάνεις, κάντο σωστά. Με πρόφαση, ότι δεν σου έφεραν απόδειξη, εφαρμόζεις τον ηλίθιο νόμο με τις αποδείξεις, παραβιάζοντας έναν άλλον νόμο, αυτόν της κλοπής και περνάς την πόρτα της εξόδου. Μη μου το παίζεις νομοταγής ευρωπαίος! Βάλε το ένα πόδι στον έναν ώμο, το άλλο στον άλλον και ΤΡΕΧΑ! Δεν έχεις ξανά ακούσει για κάτι φουσκωτούς τυπάκους, που η δουλειά τους είναι να
προστατεύουν αυτά τα μαγαζιά; Ξέχνα νόμους, πολιτισμούς και μαλακίες και ΤΡΕΧΑ!

Τώρα που έκανες την επανάσταση σου βρίσκεσαι στο κρεβάτι του πόνου για... "8ευρώ ρε γύφτοι"! Θα σε βλέπουν τα στελέχη της κυβερνήσεως και το μαργαριτάρι μας ο κ. Στουρνάρας και θα χουν πεθάνει στο γέλιο: "Ρε, ρε αυτός το πίστεψε, δεν πλήρωσε και έφυγε περπατώντας σαν κύριος..." και δώστου τα γέλια!

Τα περισσότερα μαγαζιά αδυνατούν να κόβουν όλες τις αποδείξεις για τον απλούστατο λόγο, πως η κυβέρνηση αντιμετωπίζει όλους τους επιχειρηματίες ως φοροφυγάδες και επιβάλλει εξοντωτικές φορολογήσεις. Οπότε η αλήθεια κρύβεται κάπου στη μέση. Η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να πιάσει τους φοροφυγάδες, ωθεί ακόμη και αυτούς που πιθανώς να μην ήταν φοροφυγάδες στην φοροδιαφυγή και ωθεί και εσένα τον μικρό και ανυποψίαστο τζαμπατζή να βγάλεις το φίδι από την τρύπα, με την πρόφαση πως είσαι ευσυνείδητος πολίτης. Αρχίδια τούμπανα!  Ένα πιονάκι είσαι που εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση για να πετύχει τον σκοπό της: να πιέσει τους καταστηματάρχες να κόβουν αποδείξεις.

Μερικοί από τους λόγους που γράφω στα αρχίδια μου τον Σουλεϊμάν

Αφορμή της συγγραφής του κειμένου αποτελεί άρθρο της κα. Σόνιας Κ. αναγνώστριας του Lifo, η οποία συμμετείχε στο yousendit και έστειλε το δικό της κείμενο, με τίτλο 9 λόγοι που μου αρέσει να βλέπω "Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής".

Αρχικά, διανύω μόλις την τρίτη δεκαετία της ζωής μου και εκτός από το ότι δεν βλέπω τηλεόραση, δεν καταδέχομαι, τουλάχιστον ακόμη, να αναλώσω τον χρόνο μου βλέποντας ηλίθιες σειρές, είτε αυτές είναι αμερικάνικες, είτε τούρκικες. Ε, τώρα αν είσαι χούφταλο, ή δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, τι να σου πω, βλέπε Σουλεϊμάν και οικογενειακές ιστορίες και τράβα σύνδρομο στέρησης με το game of thrones.

Γράφεις πως είναι πλήρης έκφραση του σεξισμού και της πατριαρχίας -αλλά απροκάλυπτα, όχι έμμεσα και πως κάτι τέτοιο σχετίζεται και με την Ελλάδα, αφού ακόμη κάποιοι φαντασιώνονται το χαρέμι. Όλα αυτά, δηλώνεις πως τα βλέπεις με φεμινιστικό μάτι. Καταρχήν όταν ακούω φεμινισμό το 2013 απροκάλυπτα πιάνω τα αρχίδια μου. Γιατί ο φεμινισμός, πλέον, στην χώρα μας, δεν χρησιμεύει σε τίποτα, παρά μόνο στο να κρατά αποστάσεις ανάμεσα στα δυο φύλα και τις περισσότερες φορές είναι το όπλο για να δικαιολογούν μερικές αγάμητες την αγαμία τους. Επίσης, ναι, φαντασιώνομαι χαρέμια, όπως φαντασιώνεσαι και συ λαοθάλασσες με φελούς. Οπότε, αν δεν μπορείς να μου προσφέρεις σε μια σειρά μια πραγματικά απροκάλυπτη τσόντα σε χαρέμι, τότε άντε και γαμήσου Σουλεϊμάν!

Τώρα, όσο για τις αμερικάνικες σαχλό-σειρές, όπως τα "φιλαράκια", που με το μαγνητοφωνημένο "χαχάνισμα" σε ειδοποιούν πότε έπαιξε αστείο για να γελάσεις, ή την μαλακία που έγραψες πιο πάνω πως σου προκάλεσε και σύνδρομο στέρησης, το "game of thrones", που η μισή ταινία είναι σπαθιά, σφαγές, δαίμονες και δράκοι και η άλλη μισή, καβγαδάκια, πλεκτάνες και διάλογοι πιο βαρετοί και από αυτούς του Twilight: Εννοείται πως δεν τις βλέπω και πως τις θεωρώ ξερατά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα ξεπέσω σε μια φανερά πιο φθηνή παραγωγή, όπως αυτή του Σουλεϊμάν, επειδή απλά καταπίνει φέτα, καφέ ή ρακές. Εννοείται πως θα προτιμήσω να σπαταλήσω τον χρόνο μου στις πιο γαμηστερές αμερικάνικες παραγωγές και μάλιστα τρώγοντας χάμπουργκερ με coca-cola, και όχι τσιμπώντας ελίτσες με οδοντογλυφίδα και πίνοντας ούζο...

Τέλος όλος αυτός ο ντόρος γύρω από τα τούρκικα σίριαλ μου έχει δημιουργήσει σοβαρά ψυχικά τραύματα. Τρέχουν όλοι οι καθυστερημένοι να αγοράσουν το περιοδικό με το επόμενο επεισόδιο του Σουλεϊμάν γιατί δεν αντέχουν να περιμένουν και οι φυλλάδες γράφουν τις μαλακίες τους: "τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο; Θα πιάσει ο Σουλεϊμάν τον κώλο της Κισμέτ; Μόνο στον Τηλεθεατή που κυκλοφορεί". Πλέον όποιος μου αναφέρει την λέξη "μεγαλοπρεπής" μου έρχεται να τον βουτήξω από τον λαιμό, όπως έκανε ο Τζο από τους Ντάλτον στον χαζό Άβερελ! Συμφωνώ, πως πρέπει να υπάρχει πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των λαών, συμφωνώ πως δεν πρέπει να βλέπουμε τους Τούρκους ως εχθρούς, αλλά όσο και αν τους αγαπώ και αν επιθυμώ μια παγκόσμια ειρήνη, ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!

Ο Κανάκης στον αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Έβλεπα κάθε τόσο την ηλίθια διαφήμιση του Κανάκη για το ταξίδι του στην Sierra Leone και σκεφτόμουν "άλλη μια ηλίθια και σαχλή παραγωγή, που θα μας δείξει πόσο πολύ πεινάνε τα παιδιά στην Αφρική και πόσο φιλάνθρωποι είμαστε εμείς οι Ευρωπαίοι, χωρίς κανέναν ουσιαστικό σκοπό". Παρόλα αυτά, δεν είχα απόλυτο δίκιο. Το ταξίδι ήταν φιλανθρωπικού χαρακτήρα και βασικός σκοπός του ήταν αφενός να μας ευαισθητοποιήσει, και αφετέρου να διατεθούν τα έσοδα της παραγωγής για την δράση της ActionAid.

Βέβαια, κάποτε ένα γνωστό δημόσιο πρόσωπο, είχε γράψει, "Έχω μια φυσική απέχθεια στη φιλανθρωπία, όχι μόνο γιατί χρησιμοποιήθηκε ιστορικά ως το προκάλυμμα της υποκρισίας, αλλά και γιατί θα προτιμούσα έναν κόσμο που την καθιστά περιττή". Σε ένα άλλο άρθρο που διάβασα πρόσφατα, αλλά βεβαίως είχε γραφτεί πριν την κρίση, ξεκινούσε με τη φράση "ζούμε στον αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το κόνσεπτ. Ο Κανάκης ανάμεσα σε ρακένδυτους ντόπιους χοροπηδάει σαν τον ουρακοτάγκο και με έναν στοχαστικό σχολιασμό πίσω από τις εικόνες μας περιγράφει την εμπειρία του ταξιδιού του και μεταξύ άλλων, αναφέρει, «Οι άνθρωποι αυτοί φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου και ήθελα να ανοίξει η Γη να με καταπιεί, άσχετα που δεν το έδειχνα. Τραγουδούσαν, όμως, και κάτι άλλο: "ο Αντώνης θα δώσει τέλος στη φτώχεια και την πείνα μας"! Πόσο άσχημα ένιωσα Θεέ μου! Πόσο ανάγκη έχουν να πιστέψουν ότι οποιοσδήποτε Ευρωπαίος επισκέπτης θα λύσει όλα τους τα προβλήματα». Ύστερα, μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η Αμερικάνικη παραγωγή του τραγουδιού "We are the world" με όλους τους αμερικάνους σταρ της εποχής με το προσωπείο του φιλάνθρωπου και αμέσως μετά το αντίστοιχο σατυρικό τραγούδι του Πανούση με τον καυστικό στίχο "Με ένα ρεφρέν κάνω το χρέος μου και γω, τραγουδώ γιαυτούς που πεινάνε, υπάρχουνε παιδάκια που δεν έχουνε φαϊ, ούτε πικ-απ να ακούνε μουσική, δεν θέλω λεφτά, τραγουδάω δωρεάν, για μισό κιλό κοκαϊνη" σαν σφαλιάρα να σε προσγειώσει και πάλι στην σκληρή πραγματικότητα: Πως η φιλανθρωπία τις περισσότερες φορές είναι ένας καλός τρόπος marketing, ένας καλός τρόπος να διαφημιστεί το προϊόν, η υπηρεσία.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη ψηφίστηκε το 1789 κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης από τη Συντακτική Συνέλευση. Σήμερα, την υποστήριξη και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρεσβεύει ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών. Η δημιουργία του διεθνούς αυτού θεσμού, σίγουρα, αποτελεί ένα θετικό βήμα, πολύ μικρό βέβαια, μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος, που συμβολίζει υποτίθεται μια παγκόσμια προσπάθεια τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πραγματικότητα, ως συνήθως, διαφέρει από την θεωρία και η εφαρμογή των άρθρων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμβαίνει εν μέρη, κυρίως εκεί που δεν ενοχλεί πολύ την παράνοια του αχόρταγου καπιταλιστικού συστήματος. Γιατί ο ΟΗΕ στην διεθνή σκηνή έχει ρόλο κομπάρσου μπροστά στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των κρατών.

Αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί από το πρώτο κι 'όλας άρθρο: 'Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, ο Κανάκης δεν θα βρισκόταν στη Sierra Leone, ο Ant1 δεν θα μας έπρηζε τα αρχίδια με το ίδιο σποτ σε κάθε διάλλειμα για διαφημίσεις και το βασικότερο; εγώ ο ανήμπορος να βοηθήσω αυτούς τους πεινασμένους ανθρώπους ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΩ! Έτσι στον "αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", Μη Κηβερνητικές Οργανώσεις πλουτίζουν με κάλπικους τηλεμαραθώνιους, ο Κανάκης από κακός εργοδότης γίνεται ευαίσθητος φιλάνθρωπος και ανεβάζει τα νούμερα του Ράδιο Αρβύλα, και οι πληγέντες από το τσουνάμι, μαζί με τους πυρόπληκτους της Ηλείας, ή φοράνε ροζ στριγκάκια χορηγία της εκκλησίας μας, ή παίρνουν τα αρχίδια μου! Αυτοί που έχουν την δύναμη και θα έπρεπε πραγματικά να ευαισθητοποιηθούν για να λυθεί το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων είναι αυτοί που έχουν την εξουσία και αυτοί που φτιάχνουν "τους αστερισμούς φιλανθρωπίας", με μερικά αρθράκια στο χαρτί, οι οποίοι, όμως, δεν είναι παρά πιόνια αυτών που έχουν τον πλούτο. Οπότε με το άπληστο χρήμα να εξουσιάζει, θα τρώμε στην μάπα την ανούσια φιλανθρωπία του Κανάκη και μια ζωή θα μιλάμε για παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε.



Χαίρομαι, όπως όλοι μας, να βλέπω καθαρές ΜΚΟ οι οποίες προσφέρουν μια ανακούφιση σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά παρόλα αυτά, θα προτιμούσα έναν κόσμο που θα καθιστούσε την φιλανθρωπία και τα επακόλουθα της, περιττή!

Το άλλοθι ενός φασίστα

Με αφορμή το ναζιστικό ή αρχαιοελληνικό χαιρετισμό κατά άλλους του ποδοσφαιριστή της Άεκ Γιώργου Κατίδη αποφάσισα και γω να καταθέσω το κράξιμο μου για το γεγονός.
Μια ολόκληρη κοινωνία σταμάτησε να ασχολείται με την οικονομική κρίση ή την επικείμενη καταστροφή της Κύπρου και είπε να τα βάλει με έναν ακόμη βλάκα ποδοσφαιριστή. Αφορμή να γράψω για το θέμα ήταν ο χαιρετισμός ενός ακόμη βλάκα ποδοσφαιριστή, ως ένδειξη συμπαράστασης στον Γιώργο Κατίδη, του Σπύρου Σουγλέρη (ή Σουργέλη), ο οποίος φυσικά είπε την γνωστή μαλακία πως ο χαιρετισμός δεν ήταν ναζιστικός, αλλά... αρχαιοελληνικός! Τότε συνειδητοποιείς, πως κάτω από κάποιες συνθήκες, κυρίως όταν η πολιτεία δεν μπορεί να την περιορίσει, η ανθρώπινη βλακεία μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη.

Ο ποδοσφαιριστής της Άεκ, έστω και αργά, κατάλαβε πως είναι μονοκύτταρος οργανισμός και βρήκε χίλιες δυο ηλίθιες δικαιολογίες να αραδιάσει στο twitter για να σώσει την καριέρα του και την τιμή της φανέλας της Άεκ των προσφύγων: 
«Με το χέρι υψωμένο αφιέρωνα τον γκολ στον Παυλή» (ο οποίος, αν κρίνω από την κατεύθυνση του χεριού, μάλλον ήταν κρεμασμένος από τον προβολέα του ΟΑΚΑ), «Με το χέρι υψωμένο ήθελα να ξεσηκώσω τον κόσμο» (αν κρίνω από την ανακοίνωση της Original το κατάφερες μια χαρά) και άλλες τέτοιες μπουρδολογίες. Εμμέσως πλην σαφώς ο Κατίδης παραδεχόταν πως έχει μυαλό αμοιβάδας και ζητούσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο να τον απαλλάξουμε λόγω βλακείας. Τα φασιστάκια, όμως, την είχαν πάρει την χαρά τους και έτρεξαν να σταθούν στο πλευρό του, χώνοντας τον έλληνα ποδοσφαιριστή πιο βαθιά στον λάκκο που έσκαψε. «Η Χρυσή Αυγή είναι στο πλευρό του Γιώργου Κατίδη» (η υποψία του Έλληνα-Χίτλερ, όπως δημοσίευε η Bild, ήταν πλέον και με την σφραγίδα των υμνητών του Χίτλερ).

Οι περισσότεροι, όταν τους έλεγες «μα έτσι χαιρετούσαν οι Ναζί, που κατακρεούργησαν τον Ελληνικό λαό», έπαιρναν το ψαγμένο ύφος της αμοιβάδας και σου απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο που δικαιολόγησε ο Σπύρος Σουγλέρης τον ναζιστικό πανηγυρισμό-συμπαράσταση προς τον Κατίδη,
«ρε ανιστόρητε, έτσι χαιρετούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες»! Ναι κύριε μαλάκα! Μπορεί έτσι να χαιρετούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν, κάτι παραπάνω από μισό αιώνα, έτσι χαιρετούσαν οι φασίστες! Ξέρεις, αυτοί που προσπάθησαν να αφανίσουνε ολόκληρους λαούς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων και αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την σφαγή του Δίστομου και άλλα ωραία πράγματα. Δεν θα κάτσω εγώ να ψάξω αν εσύ είσαι οπαδός της αρχαίας Ελλάδας ή του φασισμού. Είσαι φασίστας! Επίσης, σε περιοδικά της αγαπημένης σου οργάνωσης, της Χ.Α υπάρχουν άρθρα υπέρ του ναζισμού και του Αδόλφου Χίτλερ, που προσπάθησαν να χαντακωθούν και διαψεύστηκαν έντονα με την είσοδο της οργάνωσης στη Βουλή. Βλέπεις στον κοινοβουλευτισμό δεν χωρούσε το προφίλ του φασίστα και ένα πιο μετριοπαθές ύφος θα ήταν πιο φιλικό προς το ψεύτικο προσωπείο που ήθελε να δημιουργήσει ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του, ξέρεις, του «καλού Χριστιανού» ή του «φιλάνθρωπου Χρυσαυτίτη». Ε, λοιπόν τις ίδιες μαλακίες περί αρχαίας Ελλάδας μας έλεγαν και αυτοί για να βγάλουν την ρετσινιά του φασίστα! Εκτός αυτού, με τον ίδιο τρόπο χαιρετούν οι περισσότερες φασιστικές-ναζιστικές οργανώσεις του κόσμου και δεν νομίζω πως το κάνουν για να τιμήσουν τους αρχαίους Έλληνες... οπότε ξέχνα την μαλακία σου περί αρχαιοελληνικού χαιρετισμού.


Δεν θα ενστερνιστώ όλες αυτές τις μετριοπαθείς απόψεις πως ο Κατίδης και ο κάθε Κατίδης είναι ένα ανόητο παιδί που δεν ήξερε. Ας μάθαινε! Όλοι οι νέοι οφείλουν να ξέρουν τι σημαίνει αυτός ο χαιρετισμός, οπότε από μένα δεν απαλλάσσεται για κανένα λόγο, εκτός αν μου φέρει χαρτί από γιατρό νοητικής υστέρησης. Χαιρετάς αλά Κατίδης; Τρως ισόβια από όλες τις εθνικές ομάδες και τα μυαλά στα κάγκελα, γιατί εκτός από βλάκας είσαι και φασίστας και στα αρχίδια μου αν και καλά δεν ήξερες τι σήμαινε ο χαιρετισμός!