Μερικοί από τους λόγους που γράφω στα αρχίδια μου τον Σουλεϊμάν

Αφορμή της συγγραφής του κειμένου αποτελεί άρθρο της κα. Σόνιας Κ. αναγνώστριας του Lifo, η οποία συμμετείχε στο yousendit και έστειλε το δικό της κείμενο, με τίτλο 9 λόγοι που μου αρέσει να βλέπω "Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής".

Αρχικά, διανύω μόλις την τρίτη δεκαετία της ζωής μου και εκτός από το ότι δεν βλέπω τηλεόραση, δεν καταδέχομαι, τουλάχιστον ακόμη, να αναλώσω τον χρόνο μου βλέποντας ηλίθιες σειρές, είτε αυτές είναι αμερικάνικες, είτε τούρκικες. Ε, τώρα αν είσαι χούφταλο, ή δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, τι να σου πω, βλέπε Σουλεϊμάν και οικογενειακές ιστορίες και τράβα σύνδρομο στέρησης με το game of thrones.

Γράφεις πως είναι πλήρης έκφραση του σεξισμού και της πατριαρχίας -αλλά απροκάλυπτα, όχι έμμεσα και πως κάτι τέτοιο σχετίζεται και με την Ελλάδα, αφού ακόμη κάποιοι φαντασιώνονται το χαρέμι. Όλα αυτά, δηλώνεις πως τα βλέπεις με φεμινιστικό μάτι. Καταρχήν όταν ακούω φεμινισμό το 2013 απροκάλυπτα πιάνω τα αρχίδια μου. Γιατί ο φεμινισμός, πλέον, στην χώρα μας, δεν χρησιμεύει σε τίποτα, παρά μόνο στο να κρατά αποστάσεις ανάμεσα στα δυο φύλα και τις περισσότερες φορές είναι το όπλο για να δικαιολογούν μερικές αγάμητες την αγαμία τους. Επίσης, ναι, φαντασιώνομαι χαρέμια, όπως φαντασιώνεσαι και συ λαοθάλασσες με φελούς. Οπότε, αν δεν μπορείς να μου προσφέρεις σε μια σειρά μια πραγματικά απροκάλυπτη τσόντα σε χαρέμι, τότε άντε και γαμήσου Σουλεϊμάν!

Τώρα, όσο για τις αμερικάνικες σαχλό-σειρές, όπως τα "φιλαράκια", που με το μαγνητοφωνημένο "χαχάνισμα" σε ειδοποιούν πότε έπαιξε αστείο για να γελάσεις, ή την μαλακία που έγραψες πιο πάνω πως σου προκάλεσε και σύνδρομο στέρησης, το "game of thrones", που η μισή ταινία είναι σπαθιά, σφαγές, δαίμονες και δράκοι και η άλλη μισή, καβγαδάκια, πλεκτάνες και διάλογοι πιο βαρετοί και από αυτούς του Twilight: Εννοείται πως δεν τις βλέπω και πως τις θεωρώ ξερατά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα ξεπέσω σε μια φανερά πιο φθηνή παραγωγή, όπως αυτή του Σουλεϊμάν, επειδή απλά καταπίνει φέτα, καφέ ή ρακές. Εννοείται πως θα προτιμήσω να σπαταλήσω τον χρόνο μου στις πιο γαμηστερές αμερικάνικες παραγωγές και μάλιστα τρώγοντας χάμπουργκερ με coca-cola, και όχι τσιμπώντας ελίτσες με οδοντογλυφίδα και πίνοντας ούζο...

Τέλος όλος αυτός ο ντόρος γύρω από τα τούρκικα σίριαλ μου έχει δημιουργήσει σοβαρά ψυχικά τραύματα. Τρέχουν όλοι οι καθυστερημένοι να αγοράσουν το περιοδικό με το επόμενο επεισόδιο του Σουλεϊμάν γιατί δεν αντέχουν να περιμένουν και οι φυλλάδες γράφουν τις μαλακίες τους: "τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο; Θα πιάσει ο Σουλεϊμάν τον κώλο της Κισμέτ; Μόνο στον Τηλεθεατή που κυκλοφορεί". Πλέον όποιος μου αναφέρει την λέξη "μεγαλοπρεπής" μου έρχεται να τον βουτήξω από τον λαιμό, όπως έκανε ο Τζο από τους Ντάλτον στον χαζό Άβερελ! Συμφωνώ, πως πρέπει να υπάρχει πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των λαών, συμφωνώ πως δεν πρέπει να βλέπουμε τους Τούρκους ως εχθρούς, αλλά όσο και αν τους αγαπώ και αν επιθυμώ μια παγκόσμια ειρήνη, ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!