Όταν η κονσόλα παιχνιδιών μπήκε στο σπίτι μας.

Τα περισσότερα παιδιά της δεκαετίας του 80 πέρασαν τα παιδικά τους χρόνια παίζοντας τα πρώτα "σπιτικά" ηλεκτρονικά games και η δεκαετία του 90 ήταν η αρχή του σαπίσματος και της διάδοσης των video games, με τις κονσόλες ηλεκτρονικών παιχνιδιών, να μπαίνουν στα σαλόνια των σπιτιών μας. Τέλος πια τα τρεξίματα στα κοντινά καφενεία και μπιλιαρδάδικα, τέλος πια τα κέρματα και τα παρακάλια στη μαμά για "ένα παιχνίδι ακόμα". Ας θυμηθούμε, λοιπόν, κάποια από τα παιχνίδια της εποχής, που μας έχουν μείνει αξέχαστα.

Δεν θα ξεχάσω την επική κονσόλα της Nintendo, το N.E.S του 1985 με παιχνίδια όπως το Super Mario Bros ή το Double dragon, που το βάζαμε στο διπλό και σαπίζαμε με τις ώρες. Όσοι πρόλαβαν την κονσόλα και δουν την φωτογραφία, είμαι σίγουρος πως ένα δάκρυ θα κυλίσει από το μάγουλο τους. Δεν θα ξεχάσω την γιαγιά μου, να πηδάει ταυτόχρονα με τον Mario κάθε φορά που προσπαθούσε να περάσει ένα εμπόδιο, ή να κουνάει το χειριστήριο πάνω και κάτω, λες και βρίσκεται σε πιλοτήριο αεροπλάνου, όπως δεν θα ξεχάσω και τα ατελείωτα πρωινά, που ξυπνούσα με τα κοκόρια για να προλάβω την κονσόλα ελεύθερη. Ωραίες εποχές.

Ύστερα θυμάμαι το Super Nintendo με παιχνίδια που άφησαν ιστορία, όπως το Super Mario Kart. Αυτά ήταν games. Ρομαντικά, με έντονα χρώματα και πολύ μα πολύ φαντασία. Όχι παίρνω ένα αυτοκίνητο και γαμάω όποιον βρω στον δρόμο (καλά και αυτό γαμάει, αλλά λέμε). Ώρες ατελείωτες λιωσίματος και τρολαρίσματος στον loser αντίπαλο μας, κάθε φορά που πάταγε την μπανάνα που αφήναμε πίσω μας. Αυτές ήταν εποχές.

Επίσης, επικά ήταν και τα Game boy της εποχής. Καλά-καλά δεν πήγαινα σχολείο, μέσα δεκαετίας του 90, θυμάμαι να κρατάω κονσόλες χεριού, που έπαιζαν μόνο ένα παιχνίδι, όπως τέτρις, πάκ μαν, ή μια μαλακία με έναν πιτσιρίκο που βάραγε με  μια σφεντόνα μπεκάτσες. Αργότερα βγήκαν και τα πόκεμον και η πρώτη, ίσως, μορφή λαν παιχνιδιού.

Ύστερα βγήκε το σούπερ γαμάτο Nintendo 64, την ίδια σχεδόν εποχή με το Playstation. Άπειροι τσακωμοί για το πoια κονσόλα ήταν καλύτερη, λες και ήμασταν ιδιοκτήτες της μίας, ή της άλλης εταιρίας και μετά σάπισμα. Άπειρο σάπισμα. Παιχνίδια που άφησαν εποχή, όπως το Super Mario 3D, Zelda, James Bond, Final Fantasy, ή το ISS, το actua soccer, με την μπάλα να χοροπηδά σαν τρελομπαλάκι, το adidas power soccer, που σούταρες με δύναμη και έμπαινε και ο τερματοφύλακας γκολ, αλλά και το γαμάτο FIFA 98, με τους ποδοσφαιριστές σε στάση συγκαμένου, ή νταή νταβατζή και με blur πριν από κάθε αγώνα να σε απογειώνουν. Φυσικά δεν ξεχνάμε το GEX και το επικό πρώτο GTA, που έβλεπες τις αλητείες σου από ψηλά, αλλά και το πρώτο κομμουνιστικό παιχνίδι, το oddworld, που πολεμούσες για το δίκιο της εργατιάς. Δεν θα παραλείψω φυσικά το χέσιμο του αιώνα, το Resident Evil και την πρώτη φορά που συναντάς ζόμπι (εχω την φώτο πιο κάτω), αλλά και το καλύτερο ίσως πολεμικό παιχνίδι, το Metal Gear Solid.

Αυτά ήταν παιχνίδια ρε! Μπροστά σε αυτές τις παλιές κονσόλες, ότι καινούριο βγαίνει σε playstation 2 ή 3 μοιάζει ανούσιο και άδειο μπροστά σε εκείνες τις τρελές υπερπαραγωγές της εποχής. Ίσως βέβαια, να μου φαίνεται έτσι, επειδή έχω γίνει και σκατόγερος, αλλά ποιος νοιάζεται; Πάρτε τώρα μια γεύση από εικόνες παιχνιδιών της εποχής και θυμηθείτε τα τρελά χρόνια της παιδικής μας ηλικίας.