Μερικοί από τους λόγους που γράφω στα αρχίδια μου τον Σουλεϊμάν

Αφορμή της συγγραφής του κειμένου αποτελεί άρθρο της κα. Σόνιας Κ. αναγνώστριας του Lifo, η οποία συμμετείχε στο yousendit και έστειλε το δικό της κείμενο, με τίτλο 9 λόγοι που μου αρέσει να βλέπω "Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής".

Αρχικά, διανύω μόλις την τρίτη δεκαετία της ζωής μου και εκτός από το ότι δεν βλέπω τηλεόραση, δεν καταδέχομαι, τουλάχιστον ακόμη, να αναλώσω τον χρόνο μου βλέποντας ηλίθιες σειρές, είτε αυτές είναι αμερικάνικες, είτε τούρκικες. Ε, τώρα αν είσαι χούφταλο, ή δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις, τι να σου πω, βλέπε Σουλεϊμάν και οικογενειακές ιστορίες και τράβα σύνδρομο στέρησης με το game of thrones.

Γράφεις πως είναι πλήρης έκφραση του σεξισμού και της πατριαρχίας -αλλά απροκάλυπτα, όχι έμμεσα και πως κάτι τέτοιο σχετίζεται και με την Ελλάδα, αφού ακόμη κάποιοι φαντασιώνονται το χαρέμι. Όλα αυτά, δηλώνεις πως τα βλέπεις με φεμινιστικό μάτι. Καταρχήν όταν ακούω φεμινισμό το 2013 απροκάλυπτα πιάνω τα αρχίδια μου. Γιατί ο φεμινισμός, πλέον, στην χώρα μας, δεν χρησιμεύει σε τίποτα, παρά μόνο στο να κρατά αποστάσεις ανάμεσα στα δυο φύλα και τις περισσότερες φορές είναι το όπλο για να δικαιολογούν μερικές αγάμητες την αγαμία τους. Επίσης, ναι, φαντασιώνομαι χαρέμια, όπως φαντασιώνεσαι και συ λαοθάλασσες με φελούς. Οπότε, αν δεν μπορείς να μου προσφέρεις σε μια σειρά μια πραγματικά απροκάλυπτη τσόντα σε χαρέμι, τότε άντε και γαμήσου Σουλεϊμάν!

Τώρα, όσο για τις αμερικάνικες σαχλό-σειρές, όπως τα "φιλαράκια", που με το μαγνητοφωνημένο "χαχάνισμα" σε ειδοποιούν πότε έπαιξε αστείο για να γελάσεις, ή την μαλακία που έγραψες πιο πάνω πως σου προκάλεσε και σύνδρομο στέρησης, το "game of thrones", που η μισή ταινία είναι σπαθιά, σφαγές, δαίμονες και δράκοι και η άλλη μισή, καβγαδάκια, πλεκτάνες και διάλογοι πιο βαρετοί και από αυτούς του Twilight: Εννοείται πως δεν τις βλέπω και πως τις θεωρώ ξερατά, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα ξεπέσω σε μια φανερά πιο φθηνή παραγωγή, όπως αυτή του Σουλεϊμάν, επειδή απλά καταπίνει φέτα, καφέ ή ρακές. Εννοείται πως θα προτιμήσω να σπαταλήσω τον χρόνο μου στις πιο γαμηστερές αμερικάνικες παραγωγές και μάλιστα τρώγοντας χάμπουργκερ με coca-cola, και όχι τσιμπώντας ελίτσες με οδοντογλυφίδα και πίνοντας ούζο...

Τέλος όλος αυτός ο ντόρος γύρω από τα τούρκικα σίριαλ μου έχει δημιουργήσει σοβαρά ψυχικά τραύματα. Τρέχουν όλοι οι καθυστερημένοι να αγοράσουν το περιοδικό με το επόμενο επεισόδιο του Σουλεϊμάν γιατί δεν αντέχουν να περιμένουν και οι φυλλάδες γράφουν τις μαλακίες τους: "τι θα γίνει στο επόμενο επεισόδιο; Θα πιάσει ο Σουλεϊμάν τον κώλο της Κισμέτ; Μόνο στον Τηλεθεατή που κυκλοφορεί". Πλέον όποιος μου αναφέρει την λέξη "μεγαλοπρεπής" μου έρχεται να τον βουτήξω από τον λαιμό, όπως έκανε ο Τζο από τους Ντάλτον στον χαζό Άβερελ! Συμφωνώ, πως πρέπει να υπάρχει πνεύμα συνεργασίας μεταξύ των λαών, συμφωνώ πως δεν πρέπει να βλέπουμε τους Τούρκους ως εχθρούς, αλλά όσο και αν τους αγαπώ και αν επιθυμώ μια παγκόσμια ειρήνη, ΣΟΥΛΕΪΜΑΝ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ!

Ο Κανάκης στον αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων

Έβλεπα κάθε τόσο την ηλίθια διαφήμιση του Κανάκη για το ταξίδι του στην Sierra Leone και σκεφτόμουν "άλλη μια ηλίθια και σαχλή παραγωγή, που θα μας δείξει πόσο πολύ πεινάνε τα παιδιά στην Αφρική και πόσο φιλάνθρωποι είμαστε εμείς οι Ευρωπαίοι, χωρίς κανέναν ουσιαστικό σκοπό". Παρόλα αυτά, δεν είχα απόλυτο δίκιο. Το ταξίδι ήταν φιλανθρωπικού χαρακτήρα και βασικός σκοπός του ήταν αφενός να μας ευαισθητοποιήσει, και αφετέρου να διατεθούν τα έσοδα της παραγωγής για την δράση της ActionAid.

Βέβαια, κάποτε ένα γνωστό δημόσιο πρόσωπο, είχε γράψει, "Έχω μια φυσική απέχθεια στη φιλανθρωπία, όχι μόνο γιατί χρησιμοποιήθηκε ιστορικά ως το προκάλυμμα της υποκρισίας, αλλά και γιατί θα προτιμούσα έναν κόσμο που την καθιστά περιττή". Σε ένα άλλο άρθρο που διάβασα πρόσφατα, αλλά βεβαίως είχε γραφτεί πριν την κρίση, ξεκινούσε με τη φράση "ζούμε στον αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από το κόνσεπτ. Ο Κανάκης ανάμεσα σε ρακένδυτους ντόπιους χοροπηδάει σαν τον ουρακοτάγκο και με έναν στοχαστικό σχολιασμό πίσω από τις εικόνες μας περιγράφει την εμπειρία του ταξιδιού του και μεταξύ άλλων, αναφέρει, «Οι άνθρωποι αυτοί φώναζαν ρυθμικά το όνομά μου και ήθελα να ανοίξει η Γη να με καταπιεί, άσχετα που δεν το έδειχνα. Τραγουδούσαν, όμως, και κάτι άλλο: "ο Αντώνης θα δώσει τέλος στη φτώχεια και την πείνα μας"! Πόσο άσχημα ένιωσα Θεέ μου! Πόσο ανάγκη έχουν να πιστέψουν ότι οποιοσδήποτε Ευρωπαίος επισκέπτης θα λύσει όλα τους τα προβλήματα». Ύστερα, μου ήρθε στο μυαλό εκείνη η Αμερικάνικη παραγωγή του τραγουδιού "We are the world" με όλους τους αμερικάνους σταρ της εποχής με το προσωπείο του φιλάνθρωπου και αμέσως μετά το αντίστοιχο σατυρικό τραγούδι του Πανούση με τον καυστικό στίχο "Με ένα ρεφρέν κάνω το χρέος μου και γω, τραγουδώ γιαυτούς που πεινάνε, υπάρχουνε παιδάκια που δεν έχουνε φαϊ, ούτε πικ-απ να ακούνε μουσική, δεν θέλω λεφτά, τραγουδάω δωρεάν, για μισό κιλό κοκαϊνη" σαν σφαλιάρα να σε προσγειώσει και πάλι στην σκληρή πραγματικότητα: Πως η φιλανθρωπία τις περισσότερες φορές είναι ένας καλός τρόπος marketing, ένας καλός τρόπος να διαφημιστεί το προϊόν, η υπηρεσία.

Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη ψηφίστηκε το 1789 κατά την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης από τη Συντακτική Συνέλευση. Σήμερα, την υποστήριξη και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πρεσβεύει ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών. Η δημιουργία του διεθνούς αυτού θεσμού, σίγουρα, αποτελεί ένα θετικό βήμα, πολύ μικρό βέβαια, μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος, που συμβολίζει υποτίθεται μια παγκόσμια προσπάθεια τήρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η πραγματικότητα, ως συνήθως, διαφέρει από την θεωρία και η εφαρμογή των άρθρων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συμβαίνει εν μέρη, κυρίως εκεί που δεν ενοχλεί πολύ την παράνοια του αχόρταγου καπιταλιστικού συστήματος. Γιατί ο ΟΗΕ στην διεθνή σκηνή έχει ρόλο κομπάρσου μπροστά στα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των κρατών.

Αυτό μπορεί κανείς να το αντιληφθεί από το πρώτο κι 'όλας άρθρο: 'Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο, ο Κανάκης δεν θα βρισκόταν στη Sierra Leone, ο Ant1 δεν θα μας έπρηζε τα αρχίδια με το ίδιο σποτ σε κάθε διάλλειμα για διαφημίσεις και το βασικότερο; εγώ ο ανήμπορος να βοηθήσω αυτούς τους πεινασμένους ανθρώπους ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΘΩ! Έτσι στον "αστερισμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων", Μη Κηβερνητικές Οργανώσεις πλουτίζουν με κάλπικους τηλεμαραθώνιους, ο Κανάκης από κακός εργοδότης γίνεται ευαίσθητος φιλάνθρωπος και ανεβάζει τα νούμερα του Ράδιο Αρβύλα, και οι πληγέντες από το τσουνάμι, μαζί με τους πυρόπληκτους της Ηλείας, ή φοράνε ροζ στριγκάκια χορηγία της εκκλησίας μας, ή παίρνουν τα αρχίδια μου! Αυτοί που έχουν την δύναμη και θα έπρεπε πραγματικά να ευαισθητοποιηθούν για να λυθεί το πρόβλημα αυτών των ανθρώπων είναι αυτοί που έχουν την εξουσία και αυτοί που φτιάχνουν "τους αστερισμούς φιλανθρωπίας", με μερικά αρθράκια στο χαρτί, οι οποίοι, όμως, δεν είναι παρά πιόνια αυτών που έχουν τον πλούτο. Οπότε με το άπληστο χρήμα να εξουσιάζει, θα τρώμε στην μάπα την ανούσια φιλανθρωπία του Κανάκη και μια ζωή θα μιλάμε για παιδάκια στην Αφρική που πεινάνε.



Χαίρομαι, όπως όλοι μας, να βλέπω καθαρές ΜΚΟ οι οποίες προσφέρουν μια ανακούφιση σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά παρόλα αυτά, θα προτιμούσα έναν κόσμο που θα καθιστούσε την φιλανθρωπία και τα επακόλουθα της, περιττή!

Το άλλοθι ενός φασίστα

Με αφορμή το ναζιστικό ή αρχαιοελληνικό χαιρετισμό κατά άλλους του ποδοσφαιριστή της Άεκ Γιώργου Κατίδη αποφάσισα και γω να καταθέσω το κράξιμο μου για το γεγονός.
Μια ολόκληρη κοινωνία σταμάτησε να ασχολείται με την οικονομική κρίση ή την επικείμενη καταστροφή της Κύπρου και είπε να τα βάλει με έναν ακόμη βλάκα ποδοσφαιριστή. Αφορμή να γράψω για το θέμα ήταν ο χαιρετισμός ενός ακόμη βλάκα ποδοσφαιριστή, ως ένδειξη συμπαράστασης στον Γιώργο Κατίδη, του Σπύρου Σουγλέρη (ή Σουργέλη), ο οποίος φυσικά είπε την γνωστή μαλακία πως ο χαιρετισμός δεν ήταν ναζιστικός, αλλά... αρχαιοελληνικός! Τότε συνειδητοποιείς, πως κάτω από κάποιες συνθήκες, κυρίως όταν η πολιτεία δεν μπορεί να την περιορίσει, η ανθρώπινη βλακεία μπορεί να γίνει πραγματικά επικίνδυνη.

Ο ποδοσφαιριστής της Άεκ, έστω και αργά, κατάλαβε πως είναι μονοκύτταρος οργανισμός και βρήκε χίλιες δυο ηλίθιες δικαιολογίες να αραδιάσει στο twitter για να σώσει την καριέρα του και την τιμή της φανέλας της Άεκ των προσφύγων: 
«Με το χέρι υψωμένο αφιέρωνα τον γκολ στον Παυλή» (ο οποίος, αν κρίνω από την κατεύθυνση του χεριού, μάλλον ήταν κρεμασμένος από τον προβολέα του ΟΑΚΑ), «Με το χέρι υψωμένο ήθελα να ξεσηκώσω τον κόσμο» (αν κρίνω από την ανακοίνωση της Original το κατάφερες μια χαρά) και άλλες τέτοιες μπουρδολογίες. Εμμέσως πλην σαφώς ο Κατίδης παραδεχόταν πως έχει μυαλό αμοιβάδας και ζητούσε με τον δικό του μοναδικό τρόπο να τον απαλλάξουμε λόγω βλακείας. Τα φασιστάκια, όμως, την είχαν πάρει την χαρά τους και έτρεξαν να σταθούν στο πλευρό του, χώνοντας τον έλληνα ποδοσφαιριστή πιο βαθιά στον λάκκο που έσκαψε. «Η Χρυσή Αυγή είναι στο πλευρό του Γιώργου Κατίδη» (η υποψία του Έλληνα-Χίτλερ, όπως δημοσίευε η Bild, ήταν πλέον και με την σφραγίδα των υμνητών του Χίτλερ).

Οι περισσότεροι, όταν τους έλεγες «μα έτσι χαιρετούσαν οι Ναζί, που κατακρεούργησαν τον Ελληνικό λαό», έπαιρναν το ψαγμένο ύφος της αμοιβάδας και σου απαντούσαν με τον ίδιο τρόπο που δικαιολόγησε ο Σπύρος Σουγλέρης τον ναζιστικό πανηγυρισμό-συμπαράσταση προς τον Κατίδη,
«ρε ανιστόρητε, έτσι χαιρετούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες»! Ναι κύριε μαλάκα! Μπορεί έτσι να χαιρετούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, πριν από χιλιάδες χρόνια, αλλά στο πρόσφατο παρελθόν, κάτι παραπάνω από μισό αιώνα, έτσι χαιρετούσαν οι φασίστες! Ξέρεις, αυτοί που προσπάθησαν να αφανίσουνε ολόκληρους λαούς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεων και αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την σφαγή του Δίστομου και άλλα ωραία πράγματα. Δεν θα κάτσω εγώ να ψάξω αν εσύ είσαι οπαδός της αρχαίας Ελλάδας ή του φασισμού. Είσαι φασίστας! Επίσης, σε περιοδικά της αγαπημένης σου οργάνωσης, της Χ.Α υπάρχουν άρθρα υπέρ του ναζισμού και του Αδόλφου Χίτλερ, που προσπάθησαν να χαντακωθούν και διαψεύστηκαν έντονα με την είσοδο της οργάνωσης στη Βουλή. Βλέπεις στον κοινοβουλευτισμό δεν χωρούσε το προφίλ του φασίστα και ένα πιο μετριοπαθές ύφος θα ήταν πιο φιλικό προς το ψεύτικο προσωπείο που ήθελε να δημιουργήσει ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του, ξέρεις, του «καλού Χριστιανού» ή του «φιλάνθρωπου Χρυσαυτίτη». Ε, λοιπόν τις ίδιες μαλακίες περί αρχαίας Ελλάδας μας έλεγαν και αυτοί για να βγάλουν την ρετσινιά του φασίστα! Εκτός αυτού, με τον ίδιο τρόπο χαιρετούν οι περισσότερες φασιστικές-ναζιστικές οργανώσεις του κόσμου και δεν νομίζω πως το κάνουν για να τιμήσουν τους αρχαίους Έλληνες... οπότε ξέχνα την μαλακία σου περί αρχαιοελληνικού χαιρετισμού.


Δεν θα ενστερνιστώ όλες αυτές τις μετριοπαθείς απόψεις πως ο Κατίδης και ο κάθε Κατίδης είναι ένα ανόητο παιδί που δεν ήξερε. Ας μάθαινε! Όλοι οι νέοι οφείλουν να ξέρουν τι σημαίνει αυτός ο χαιρετισμός, οπότε από μένα δεν απαλλάσσεται για κανένα λόγο, εκτός αν μου φέρει χαρτί από γιατρό νοητικής υστέρησης. Χαιρετάς αλά Κατίδης; Τρως ισόβια από όλες τις εθνικές ομάδες και τα μυαλά στα κάγκελα, γιατί εκτός από βλάκας είσαι και φασίστας και στα αρχίδια μου αν και καλά δεν ήξερες τι σήμαινε ο χαιρετισμός!